Maandag 4 oktober 2021: 7 op een schaal van 10. Pijn. Noteerde ik op 3 oktober nog een 3, tijdens die personal training de 4e liep de pijn snel op. In mijn linkerenkel, bij elke stap. Terug op de fiets naar huis wist ik dat het anders moest. Vanmorgen, bijna twee maanden na die 7, liep ik met windkracht 7 weer een pijnvrije (en heerlijke!) zes kilometer door de Kennemerduinen.
De afgelopen acht weken hebben mij vooral heel veel goeds gebracht. Het voelt als een complete reset van mijn (lopers)lijf. Dag in dag uit ben ik bezig geweest met oefeningen, oefeningen, oefeningen. En nog meer oefeningen. En kracht, heel veel kracht. Thuis, in de sportschool, langs het Wed. En ook nog een overdosis lenigheid, gymnastiekoefeningen en looptechniek.
Hoe het voelt om zélf een blessure te hebben
Met als resultaat dat ik nu weer op de weg/het duinpad terug ben. En een heel belangrijke ervaring rijker, als trainer: hoe het voelt om zélf een blessure te hebben. Wat dat met je doet, naast het ongemak is het mentaal ook wel even schrikken. ‘Ga lekker zwemmen en fietsen joh’: ja daaaaag! En er kwam nog meer goeds: trailrun clinics.
Twee maanden tobben en 400 pagina’s lezen verder
Ik kocht een boek over trailrunnen. Lopen door de duinen maar dan bedacht door een reclamebureau. Boordevol looptechniek, testjes om je zwakke punten te vinden (en heel veel oefeningen om die te overwinnen ☺) en specifieke trainingen met bijbehorende schema’s. Veel van die trainingen kan ik nu (voorzichtig) weer doen en ze bevallen me goed.
Lang verhaal kort ☺ : twee maanden tobben en 400 pagina’s boeken zijn nu voor iedereen beschikbaar. In de vorm van trailrunclinics, in januari en februari 2022. Wie enthousiast raakt is welkom om vervolgens lid van onze fijne hardloopgroep te worden.
Weer beginnen of doortrainen met een blessure? Doe mee!
Wil je eerst eens voelen hoe zo’n clinic is? Meld je dan aan voor een clinic in januari of februari. Het is gratis en zonder enige verplichting. Dus: blijf niet sikkeneuren na een looppauze (of als je het heel bont hebt gemaakt tijdens de feestdagen ☺) of met een blessure. Je kunt onder onze begeleiding veilig, maar vooral met heel veel plezier, lekker verder trainen. Probeer het eens!
Aan het eind van het jaar de balans opmaken levert leuke inzichten op: welke training maakte nou echt het verschil? Bij mij was dat die keer op het fietspad in de Kennemerduinen, op 6 augustus van dit jaar. Vlakbij de Oosterplas, heerlijk om na de training af te koelen.
Dé booster voor jouw conditie
Welke training ik deed? Ik liep zeven keer 216 seconden hard, met steeds 120 seconden dribbelpauze tussendoor. Van elke 216 seconden liep ik er 144 rond mijn 10 kilometer wedstrijdtempo, de laatste 72 seconden nog iets harder. Uiteraard liep ik vóór de training nog 15 minuten warm, die sloot ik af met wat losmaakoefeningen. En vijf Steigerungen, over 100 meter.
Om deze pittige training nog wat uitdagender te maken liep ik op een parcours dat over een lengte van 1000 meter licht stijgt, telkens heen en weer. Voor mensen uit de regio Haarlem: ik startte ter hoogte van de Oosterplas op het fietspad en liep tot het bordje ‘Pas op, steile helling’. Zo trainde ik afwisselend heuvelop- en heuvelafwaarts.
Morgen is het zondag, raceday! Je hebt maandenlang getraind voor die (halve) marathon en kijkt er naar uit. Maar er is ook die sluipende twijfel: deed ik genoeg en wat kan ik vandaag nog doen? Op die laatste vraag is het antwoord verrassend eenvoudig: drink Forrest, drink!
Marathon Amsterdam 2019
Wat je de dag vóór een grote race drinkt en eet kan het verschil maken. Tussen een toptijd en een afknapper. Tijdens de race vanaf de start eten en drinken is een ‘no brainer’. Maar wat doe je de dag daarvoor? Simpel: drink, verdeeld over de dag, twee liter sportdrank.
Dat kan als volgt: 500 ml bij het ontbijt en weer een halve liter bij de lunch. Als je dan in de loop van de middag én bij het diner nog een halve liter drinkt heb je de buit binnen. Uit onderzoek is namelijk gebleken dat goed drinken vóór raceday 10% kan schelen op je finishtijd. Enjoy!
Loop je nu ongeveer 70 minuten op een 10 kilometer en wil je die tijd verbeteren? Met dit schema van vier weken gaat dat je lukken (en je blijft heel). Je traint drie keer per week.
Week 1 Training 1: 6 x 400 m met telkens 400 m rust. De 400 m gaat in ongeveer 2,5 minuut, de rust is steeds eerst 15 tellen wandelen, dan dribbelen, en de laatste 15 tellen ook weer wandelen. Je loopt vóór de 6 x 400 m eerst 10 minuten heel rustig in en doet nog wat rek en strek oefeningen. Na de training kun je nog 5 minuten rustig uitlopen/wandelen.
Training 2: wisselduurloop van 8 km. Je tempo is rond 7 min per km. Er is geen pauze: als het goed voelt mag je elke 10 min even 20 sec aanzetten (iets harder lopen). Ook voor de wisselduurloop loop je 10 minuten rustig in en doe je oefeningen. Na de training rustig zo’n 5 minuten uitlopen.
Training 3 (zorg voor twee dagen rust tussen training 2 en 3) Een heel relaxte duurloop van 6-8 km, dit is inclusief in- en uitlopen.
Tekst gaat door onder afbeelding
Week 2 Training 1: 4 x 1000 m met telkens 800 m rust. De 800 m gaat in 5 minuten of rustiger, het moet vlot maar niet heel onprettig voelen. De rust is steeds eerst 15 tellen wandelen, dan dribbelen, en de laatste 15 tellen ook weer wandelen. Je loopt vóór de 4 x 1000 m eerst 10 minuten heel rustig in en doet nog wat rek en strek oefeningen. Na de training kun je nog 5 minuten rustig uitlopen/wandelen.
Training 2: 10 x 200 m met telkens 200 m rust. De 200 m gaat in ongeveer 1 minuut, de rust is steeds eerst 15 tellen wandelen, dan dribbelen, en de laatste 15 tellen ook weer wandelen. Je loopt vóór de 10 x 200 m eerst 10 minuten heel rustig in en doet nog wat rek en strek oefeningen. Na de training kun je nog 5 minuten rustig uitlopen/wandelen.
Training 3 (zorg voor twee dagen rust tussen training 2 en 3) Een vlotte duurloop van 8 km, tempo per km is ongeveer 6,5 minuut.
Week 3 = Week 1
Week 4 = Week 2
Lees dit allemaal eens rustig door en mail, app of bel als je vragen hebt. En ga vervolgens lekker trainen en neem voor lief dat het de ene keer super gaat, de andere keer mwah. Wat je nu nodig hebt en wat je zeker sneller gaat maken: consistentie, dus trouw je trainingen doen en zorgen dat je heel blijft.
Als je, zoals ik, voor een halve marathon traint dan moet er aan je duurvermogen en tempohardheid gewerkt worden. Want je wilt de halve niet alleen uitlopen, je wilt ook nog een knappe tijd neerzetten. Af en toe een bloktraining is dan een goed idee.
Zo’n training kan er bijvoorbeeld zo uitzien: vijftien minuten rustig inlopen, gevolgd door wat dynamische rekoefeningen op de plaats. Vervolgens ga je vijftien minuten in een gemakkelijk tempo hardlopen. Zo heb je al dertig minuten hardlopen in de benen voordat je eerste blok begint.
Dat is het fijne aan deze training: je maakt je kilometers (bouwt duurvermogen op) en werkt ondertussen aan je tempo. Als je dit bovendien doet na al een paar kilometer te hebben gelopen voelt het ook als in de wedstrijd: je bent niet meer helemaal fris maar wilt toch doortrekken.
Terug naar de training. Na de eerste dertig minuten hardlopen ga je vier keer één kilometer op je halve marathon tempo lopen. Tussen elke kilometer zit twee minuten rust (waarin je wandelt en jogt). Ook de korte rust heeft een reden: onder vermoeidheid tóch weer je tempo’s oppakken. Na vier blokken van een kilometer volgt dan het toetje.
Na je laaste twee minuten rust ga je nog anderhalve kilometer op je halve marathon tempo lopen. En dat is best pittig: na vier herhalingen ben je goed ingesteld op ‘duizendjes’, nu nog vijfhonderd meter erbij is niet comfortabel. Zo’n beetje hetzelfde gevoel als je straks na zeventien kilometer in de wedstrijd zult ervaren. 🙂
Loop nog zo’n tien minuten uit en je training zit erop. Doe deze training in een opbouwperiode niet vaker dan eens in de twee weken, de laatste twee weken voor de halve stop je ermee. Veel plezier, nu met trainen en straks tijdens de halve!
'Dit alles maakt dat ik mij niet alleen voel ook al loop ik in m’n uppie, dat ik mij aangemoedigd voel vooral dóór te gaan, op naar die 10 km, en om te blijven genieten van het lopen. Het laat voor mij zien dat, ondanks de afstand, een warme, stimulerende en positieve verbinding met een groep mogelijk is.'
Duoloop Spaarnwoude
Janine Koelemeijer zette in 2020 de grote stap: in september vorig jaar kwam ze naar onze beginnerscursus. Nu, ruim een halfjaar later, deelt ze dit prachtige verhaal over de kracht van verbinding. Met haar toestemming plaats ik (Karel Kolb, trainer) dit verhaal nu op Loopmeesters, ook als ode aan onze prachtige groep.
‘Ik wil een persoonlijke ervaring met jullie delen uit deze coronatijd omdat het gaat over de kracht van verbinding. Sinds maart 2020 werk ik, net als de meesten van jullie, vanuit huis. Ik hoef niet te omschrijven wat dat met je doet, wat je mist, hoe je er van baalt af en toe, dat je jezelf soms moet zien te motiveren, en dat je dubbel baalt nu we waarschijnlijk nog langer vanuit huis werken. In september 2020 heb ik mij maar eens aangesloten bij een loopgroep en ben ik gestart met een beginnerscursus hardlopen. Ik liep daarvoor al wel regelmatig een rondje maar kwam niet veel verder dan 3.5 km.
In september mocht je nog trainen in groepjes en dapper begaf ik mij iedere keer naar de training. Om de week was de training om 20.00 uur in de avond. ’s Avonds hardlopen na een dag thuis buffelen achter de pc lijkt lekker, maar voor mij is dat een enorme drempel. Een rustig ommetje met professor Scherder vind ik dan aantrekkelijker (en dat terwijl ik geen Scherder-fan ben). Maar goed, ik wilde echt die 5 km leren lopen, zo niet verder. Dus dan ging ik maar. Dat betekende om 17 uur wat eten in plaats van om 18.30 samen met het gezin want met een volle maag hardlopen gaat natuurlijk niet. Ik vond het ook spannend want hoe goed waren de medecursisten (en hoe slecht ik). En wat vinden die jonge gasten er van dat zo’n 52 jarige nog de moeite neemt om te leren hardlopen?
Alles viel mee. Ik bleek het tempo goed aan te kunnen en zelfs nog energie over te hebben na de training.
Ik ontmoette een andere vrouwelijke 50 plusser met wie ik, zodra mijn ademhaling dat toeliet, zelfs gesprekjes voerde (!) over de overgang en de mogelijke impact daarvan op onze hardloopprestaties (tja, je zoekt graag een uitvlucht als iets moeite kost toch?). Na 2 maanden, 8 groepslessen en vele oefenloopjes in m’n uppie, haalde ik de 5 km! Ik moet bekennen dat ik nog wel tussendoor kleine stukjes wandelde, maar dat mag de pret niet drukken.
Enthousiast vroeg ik de trainer om een vervolgcursus. Hij zei: “Je bent klaar om met de loopgroep activiteiten mee te doen.” Ik schrok mij te pletter. Met de loopgroep mee doen? Ik haal maar net de 5 km! En dat doe ik dan in mijn eigen slakken tempo. Met een groep meedoen betekent even snel lopen als de groep. Je wilt niet achterblijven en zeker niet degene zijn die de groep ophoudt. OMG. Wat te doen? Houd het hier op, mijn hardloop ambitie?
Ik liep nog maar even door in m’n uppie maar werd wel lid van de hardloop appgroep met 50 voor mij totaal onbekende mensen. Na wat dralen, nam ik toch maar de grote stap: ik meldde mij aan voor een training met de groep. Die nacht sliep ik echt slecht, zo zenuwachtig was ik. Idioot natuurlijk. De slechte nacht was een makkelijke uitvlucht om niet te gaan. Maar ik ging toch. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Ik kon de anderen prima bijhouden, sterker nog, we trainden in duo’s en ik was degene die mijn maatje kon aanmoedigen omdat ze moeite had met het nemen van de duinen. We hadden een lekkere training. De kop was er af.
In december werden de coronamaatregelen aangescherpt. De hardlopers bleken creatieve mensen die zich daardoor er niet van weerhielden om verschillende activiteiten te verzinnen die je alleen of met z’n tweeën kunt doen: puzzeltochten, zoektochten naar een verstopt roze koffertje, trails, routes etc.
Het kwam natuurlijk wel eens voor dat ik de omgeving uit de fotopuzzeltocht niet herkende, of dat het roze koffertje zo goed verstopt was dat ik het niet kon vinden. Beschaamd appte ik dan de trainer om een hint en ja hoor, dat hielp. Ik vond mijn weg weer of het roze koffertje.
Half december kreeg ik Corona. Mijn hardloop ontwikkeling kwam stil te liggen maar de hardloopgroep ging natuurlijk door. Ik zag de mails van de trainer voorbij komen met tips voor routes en trainingen.
Hij vond dat iedereen een medaille had verdiend en die konden we ophalen bij een duincafé samen met een koffie, ook om het café te steunen. In de appgroep zag ik blije gezichten van groepsleden die alleen of met z’n tweeën een heerlijke route hadden gelopen met op de achtergrond een prachtige natuur en mooi licht van de opkomende zon in de ochtend.
Ook verschenen foto’s van trotse lopers met hun medaille. En wat mij het meest opviel, iedere keer reageerden andere lopers daar zo warm op. Of het nou om een bericht van een marathonloper ging die het hele waterleidingduinengebied om had gerend of om iemand uit de nieuwe lichting beginners die een rondje van 5 km had gepresteerd.
Na drie weken ziek thuis, pakte ik in januari het hardlopen weer op. Dat viel niet tegen en al snel liep ik weer mijn eerste 5 km. Ik voelde mij blij en vond dit wel het moment dat ik mijn medaille verdiende. Ik haalde mijn medaille op bij het natuurcentrum en maakte een foto die ik trots plaatste in de groepsapp.
En toen overkwam het mij. Nu was ik degene die de warme reacties ontving. Reacties van mij totaal onbekende mensen. Ze feliciteerden mij met het behalen van mijn eerste 5 km na Corona. Ze complimenteerden mij om de leuke foto en spraken uit wat een geluk wij hebben dat we door die mooie duinen kunnen struinen. En de trainer appte in de groep: “Prachtig Janine, je bent weer terug!” Ik voelde mij groeien.
Een mooiere aanmoediging had ik niet kunnen krijgen. Dat mag duidelijk zijn. Het groepsgevoel, de binding met deze mensen die ik totaal niet ken en die mij niet kennen, die ik bovendien voorlopig ook niet zal leren kennen vanwege de coronamaatregelen. De tips voor leuke routes, de verzoekjes ‘wie wil met mij 5, 10 of 15 km rondje lopen’ en vooral de warme reacties van iedereen op elkaars worstelingen, prestaties, mooie foto’s en berichten. Dit alles maakt dat ik mij niet alleen voel ook al loop ik in m’n uppie, dat ik mij aangemoedigd voel vooral door te gaan, op naar die 10 km, en om te blijven genieten van het lopen. Het laat voor mij zien dat ondanks de afstand, een warme, stimulerende en positieve verbinding met een groep mogelijk is. Het helpt mij door deze coronaperiode heen en het helpt mij te groeien.’
Onze loopgroep telt zo’n zestig leden, drie daarvan kregen corona (waaronder ik). Gelukkig werd geen van ons echt ziek.
Maar dat hardlopen heel goed voor je is wist je waarschijnlijk al. Misschien nog belangrijker: hardlopen kan altijd en overal, juist nu. De komende weken alleen, en straks weer gezellig met je maatjes of onze groep.
Trek daarom vandaag nog de stoute schoenen aan en start running, ik help je (hardlooptrainer, ruim zeven jaar ervaring en EFAA-gecertificeerd).
Voor een totaalbedrag van 12€ krijg jij:
twaalf weken lang een weekschema (drie trainingen per week)*
acht huiskamer workouts van een halfuur (video), specifiek voor hardlopers
zes audio trainingen (die kun je vanaf elke mobiel gebruiken), opgenomen door mij
toegang tot de WhatsApp loopgroep om met de trainer en andere lopers te sparren
op vrijdagochtend van 9 tot 10 uur de mogelijkheid om via WhatsApp met de trainer te overleggen
en natuurlijk een prachtige medaille om twaalf weken trainen te belonen!
*je kunt kiezen uit twee schema’s: er is een schema voor absolute beginners en een schema voor beginners die nu al een redelijke basisconditie hebben. Je kunt ook twee keer per week trainen trouwens.
Train je liever gratis mee? Kan ook, dan ontvang je twaalf weken lang het schema plús de trainingen op audio en video. Je hebt dan geen toegang tot de loopgroep app en ontvangt geen medaille. Ook het persoonlijke contact met de trainer, elke vrijdag, is alleen voor betalende deelnemers.
Hoe doe je mee? Heel eenvoudig: stuur me een appje (0617462882). Geef in je bericht aan of je gratis of betaald wilt meedoen. Betalende deelnemers ontvangen dan een Tikkie van 12€, na betaling voeg ik je meteen aan de app groep toe.
Dit programma start in de week van 12 april (de dagen waarop je traint kies je zelf). Twijfel je nog of heb je een andere vraag? App me even of bel me, ik help je graag.
Sportieve groet,
Karel Kolb Loopmeesters.nl Bel of app me: 0617462882
Een goed verlichte, afwisselende en snelle hardlooproute van ruim 13 kilometer. Haarlem – Santpoort – Velserbroek – Spaarndam – Haarlem. Door de fijne fietspaden en goede belichting is dit een fijn hardlooprondje voor overdag én ’s avonds.
Als je start in Haarlem – Noord loop je eerst langs het water van de Delft via Santpoort-Zuid (Wijnoldy Daniëlslaan) naar Santpoort-Noord. Je blijft de Santpoortse Dreef volgen, die gaat uiteindelijk over in de Velserbroekse Dreef, jij loopt telkens op het fietspad ernaast. Verlaat Velserbroek via het Zwanebloemplantsoen en sla dan linksaf, de Slaperdijkweg richting Spaarndam op.
Vlak vóór Spaarndam ga je rechtsaf, naar beneden om vervolgens langs het water en de Hekslootpolder terug naar Haarlem (Noord) te lopen. Een fijne route die je kunt uitbreiden door in Velserbroek je weg naar links te zoeken, je kunt dan nog een stuk Spaarnwoude meepakken.
Wie in Haarlem woont en rent kent ongetwijfeld het rondje Spaarndam: langs het water naar Spaarndam en dan via het fietspad met zicht op de bunkers naar Santpoort en weer terug naar Haarlem. Wie een keer wat verder wil kan er een afwisselende 22 kilometer route van maken.
Startend in Haarlem-Noord loop je via de Hekslootpolder naar Spaarndam. Meteen na de ophaalbrug ga je linksaf het fietspad volgen, langs Zijkanaal C. Eenmaal onder het viaduct ga je meteen rechtsaf (pas op met oversteken). Je volgt de Inlaagpolder 300 meter en slaat dan linksaf. Je volgt het hoofdpad door het bos tot je de Noorderweg kruist: even rechtsaf en meteen weer links, door het hek ga je het Noorderbos binnen.
Het Noorderbos in de Houtrakpolder
Je verlaat het Noorderbos weer en gaat nu naar het zuidwesten lopen, onder de autoweg door kom je weer in Spaarndam. Als je het viaduct uitkomt gelijk naar links, onverhard: dit is een mooi pad dat uitkomt bij de Spaarndammerdijk. Ga naar rechts de dijk op en even verderop naar links, naar beneden om de Lagedijk tot Penningsveer te gaan volgen. Steek daar het water over, langs molen de Veer en dan rechtsaf, het fietspad volgen.
Afhankelijk van waar je woont in Haarlem kun je nu zelf kiezen waar je linksaf gaat en via de Waarderpolder het Spaarne oversteekt. Veel plezier!
Hardloopschoenen met carbon zijn hot momenteel. Maar heb je er als ‘gewone’ hardloper ook wat aan? Ik testte de afgelopen weken de Asics Metaracer (met dank aan RunX Haarlem).
Asics Metaracer schoenentest (benen: Barn en Suzanne)
Eerste indruk
De Metaracer van Asics is vederlicht. Het bovenwerk is door het ontbreken van een harde heelcap, de vele perforaties en nauwelijks versteviging zo licht als een veertje. Hetzelfde geldt voor de zool. Als je de schoenen aantrekt en een stukje wandelt/jogt valt meteen op dat het met de stabiliteit wel goed zit, iets dat bij een ‘carbon hardloopschoen’ niet standaard is. Mijn testpaar heeft de kleur neon oranje dus opvallen doe ik sowieso.
Iets over mij (de tester)
Man, 51 jaar, 70 kilo zwaar en 183 centimeter lang. Ik loop nu vijfendertig jaar hard en geef looptraining aan groepen en één op één. De tien kilometer kost me ongeveer veertig minuten, de vijf kilometer negentien minuten. Trainen doe ik op souplesse: veel interval, weinig duurlopen. Ik ben een midvoetlander.
De Asics Metaracer heb ik in drie verschillende trainingen aan de tand gevoeld: een intervaltraining, een wisselduurloop en een tempoloop. Per training heb ik na afloop mijn ervaringen genoteerd.
Intervaltraining
Tien herhalingen van 400 meter, met telkens 400 meter rust. De herhalingen gingen rond 1:30 telkens. De Metaracer is snel weg, je loopt gelijk op kruissnelheid. Daarmee is het makkelijker om tien keer hetzelfde tempo vast te houden. Vanaf de zevende herhaling ging ik merken dat het belangrijk is alert te blijven: deze Asics biedt geen comfort of stabiliteit als de loophouding verslapt. Of ik met carbon lekkerder interval? Ik twijfel.
Wisselduurloop
Een training van twaalf kilometer, in D3. Steeds zeven minuten rond 4:30 per kilometer, meteen gevolgd door 30 seconden aanzetten. Over de weg, met de helft wind mee, en de helft wind tegen.
Vanaf kilometer zeven had ik vol wind tegen en bewezen de Metaracers hun waarde: hoewel het voelde alsof ik aan snelheid verloor (ik spande me niet extra in, om energie te sparen) vertelde mijn horloge me dat het nog steeds hard genoeg ging. Blijkbaar maken de Metaracers hier het verschil tussen inkakken en volhouden.
Tempoloop
Op asfalt, ruim 10 kilometer met 12 kilometer per uur. Heerlijk! Wat mij betreft kwam deze Asics hier het beste tot zijn recht. De schoen dwingt je, op een prettige manier, ‘mooi te lopen’. Je wilt het snelle gevoel zoveel mogelijk optimaliseren zeg maar. Als je je paslengte iets vergroot en de frequentie opschroeft vlieg je bijna.
Omdat deze schoen niets weegt is de achterzwaai en de doorhaal naar voren een fluitje van een cent. Zet je ook nog een beetje extra af door je afzetbeen meer te strekken dan wordt dit soepele gevoel nog sterker.
Conclusie
De Asics Metaracer is een heerlijke schoen voor vlotte trainingen tussen de 10 kilometer en de halve marathon. Je loopt mooier, makkelijker en daarmee met dezelfde inspanning vaak harder. Lopers die op de voor- of middenvoet landen profiteren het meest van de carbon plaat. Tot slot is het denk ik belangrijk dat je overweg kunt met een vrij minimale, neutrale hardloopschoen. Maar dan heb je ook een schoen die je liever nooit meer uit zou doen.
Maandag 4 oktober 2021: 7 op een schaal van 10. Pijn. Noteerde ik op 3 oktober nog een 3, tijdens die personal training de 4e liep de pijn snel op. In mijn linkerenkel, bij elke stap. Terug op de fiets naar huis wist ik dat het anders moest. Vanmorgen, bijna twee maanden na die 7, liep ik met windkracht 7 weer een pijnvrije (en heerlijke!) zes kilometer door de Kennemerduinen.
